O nazwach Słowian

O nazwach Słowian: "Istnieje cały szereg hipotez dotyczących powstania nazwy „Słowianie”. W najstarszych pismach słowiańskich (ruskich) nazwa ta zaświadczona jest w formie Slověni. Gdyby to określenie miało słowiański rodowód, oczekiwalibyśmy końcówki -e, a nie -i. W tych samych źródłach, w których występuje forma Slověni, innych nazwy z przyrostkiem -ěn- lub -an- (typu Polanie) mają końcówkę -e. Końcówka to w formie Slověne zjawia się dopiero później i prawdopodobnie jest przeniesiona wtórnie z innych wyrazów o podobnej budowie.



Nazwy plemienne z zakończeniami -ěne, -ane tworzone były od nazw topograficznych (od nazw własnych różnych obiektów geograficznych, np. Wiślanie, lub od cech terenu, np. Polanie, Drzewianie, Lędzianie) lub antroponimicznych (od imion ludzi: Dziadoszanie, Radymicze). Zwraca jednak uwagę fakt, że nazwy tego rodzaju pochodzą z epoki późniejszej i różnią się strukturą od dawnych nazw plemiennych (por. niżej). Ponadto służą one stale do wyodrębniania poszczególnych plemion w ramach jednego etnosu, jak przekonująco uzasadnił L. Moszyński.



Termin Slověni nie był natomiast nigdy nazwą plemienną, ale etniczną, tj. służył do odróżniania ludzi w ramach opozycji swój – obcy. Nie ma on jasnej etymologii słowiańskiej i jak dotąd nie udało się dowieść istnienia ani podstawy topograficznej, ani antroponimicznej. Jest to zgodne z tezą o pierwotności nietypowego zakończenia -ěni, nie wiadomo też, dlaczego typowa końcówka -ěne miałaby zostać zastąpiona nietypową -ěni. Ze względu na tę właśnie nietypową końcówkę (wyglądającej na przeniesioną z łacińskiej formy Sclavēnī)"