Stereotyp współczesnej emigracji polskiej - Andrzej Chodubski

Życie polonijne postrzegane jest głównie przez występy chórów i zespołów folklorystycznych na uroczystościach rocznicowych.:

"Charakterystyczną cechą współczesnej emigracji jest tracenie w drugim pokoleniu identyfikacji z Polskością. Nie jest to zawsze wynikiem świadomego postępowania jednostek czy rodzin, ale konsekwencją różnych okoliczności oraz presji zewnętrznego otoczenia. W czwartym pokoleniu następuje nawrót do tożsamości narodowej, a nawet aktywność na rzecz budzenia tej tożsamości u innych osób.

Współczesna emigracja polska jest społecznością młodą pod względem wiekowym. W latach 80-tych kraj opuściło ponad 1 mln osób, w tym ok. 70% ogółu emigrantów nie przekroczyło 35 roku życia. Ponad połowę z nich stanowili pracownicy fizyczni, legitymujący się najczęściej wykształceniem zawodowym. 25% ogółu wychodźców stanowili ludzie z wykształceniem wyższym. Łatwiej przebiegał proces adaptacyjny na obczyźnie osób z wykształceniem technicznym i medycznym, niż humanistycznym, bądź specjalistycznym, jak np. wojskowym. Ważną rolę w tym względzie odgrywało zatrudnienie. Humaniści i ludzie z wykształceniem specjalistycznym nie znajdowali zatrudnienia zgodnego, bądź zbliżonego do posiadanych kwalifikacji. W sytuacji tej podejmowali często zatrudnienie w sferze usług. Praca ta podnosiła ich status ekonomiczno-bytowy w porównaniu do pozycji, jaką zajmowali w kraju; wyraźnie jednak obniżał się ich status w hierarchii społecznej."