Ubranie Polaków deportowanych do ZSRR 1940-1946

pod spód wkładano słomę, stopy owijano kilkoma warstwami szmat i tak wkładano stopę do siatki zrobionej z dość grubego sznurka, końce tych sznurków ściągano i wiązano, a potem owijano krzyżnie łydkę dość wysoko", następnie "łapcie okręcało się szmatami, polewało się na dworze wodą, która momentalnie zamarzała" - w efekcie "cały dzień już nogi tak bardzo nie marzły". Czasem sporządzano "obuwie" z innych dostępnych materiałów, używając np. jako podeszew fragmentów starych opon samochodowych, które sznurkami mocowano do nogi owiniętej w szmaty.