Mużyk

Mużyk:



"Szto ja mużyk, wsie tut znajuć



I, jak jość hety świet wialik,



Z mianie śmiajucca, pahardżawajuć -



Bo ja mużyk, durny mużyk.







Czytać, pisać ja nie umieju,



Nie chodzić hładka moj jazyk,



Bo tolki wieczna aru, sieju, -



Bo ja mużyk, durny mużyk.







Bo z pracy chlieb swoj zdabywaju,



Bo znoszu łajanku i kryk,



I świeta redka kali znaju, -



Bo ja mużyk, durny mużyk.







Halejuć dzieci wiek bez chlieba,



Padziorty żonczyn czarawik



Nie maju hroszy na patrebu, -



Bo ja mużyk, durny mużyk.







Zality potam horkim woczy;



Ci ja mały, ci ja staryk, -



Pracuju, jak toj woł raboczy, -



Bo ja mużyk, durny mużyk.







Jak chwor dy biedzien - sam biarusia



Liaczyć siabie: ja czarawnik!



Bo ja biez doktara liaczusia, -



Bo ja mużyk, durny mużyk.







Szto hoły ja, pawinien zhinuć



Jak toj w liesie czaszczawik,



I, jak sabaka, świet pakinuć -



Bo ja mużyk, durny mużyk.







Alie choć kolki żyć tut budu,



Jak budzie wiek tut moj wialik,



Nikoli, bratki, nie zabudu,



Szto czaławiek ja, choć mużyk.







I kożny, chto mianie spytaje,



Paczuje tolki adzin kryk;



Szto choć mnoj kożny pahardżaje,



Ja budu żyć! - bo ja mużyk!